Wêneyê Şêrî Û Pirsgirêka Kurd

Zilamekî dixwaze deqa şêrekî li ser laşê xwe deyne, ji ber vê çendê diçe cem deqvanî û jêre holê dibêje:

-Hosta, ka deqekê li ser laşê min deyne lê belê newebit newebit tu laşê min biêşînî ha! Lewra ez êşa zêde ranagirim.

Deqvanî pirsiyar kir:

-Tu wêneyê (resmê) çi dixwazî, ez çi deynim ser laşê te?

Zilam:

-Hema bila wêneyê şêrî be, lê belê hay jê hebe, rind çêbike.

Deqvan:

Ez wêneyê şêrî li ser ku dera laşê te deynim?

Zilam:

-Hema bila di navbera herdu milên min de be.

Deqvanî rahişte derziya xwe û dest bi karê xwe kir. Çawa derziya xwe bi laşê wî re kir zilamî kire qîr:

-Hosta! Tu çi dikî, te mala min xirab kir!!!.

Deqvan:

-Ê, te got wêneyê şêrî deyne li ser milê min.

Zilam:

-Te ji kîjan alîyî ve dest pê kir:

Deqvan:

-Ji aliyê dûvê wî.

Zilam:

-Ji ber dûvê şêrekî tu dixwazî min bikujî, bila xêra dê û babê te be, dest ji dûvê şêrî berde, bila deqa şêrê min bêdûvik be.

Li ser vê daxwaza zilamî hostayî dest ji çêkirina dûvî berda û ji bo dereke dî ya şêrî çêbike, derzîya xwe bi laşê wî re kir. Zilamî dîsa kire qîr û hawar:

-Îcar tu kudera şêrî çêdikî?

Deqvan:

-Ezbenî, ez guhê wî çêdikim.

Zilam:

-Te malik li min bire mîratê. Bila bê guh be, bê guh!

Deqvan:

-Belê ezbenî.

Hosta ji bo çêkirina dereke dî ya şêrî çawa derzîya xwe da laşê wî, qîr ji zilamî çû:

- Te ez felişandim hosta! Ji bo Xwedê bêje ev dera tu çêdikî ku dera şêrî ye?

Deqvan:

-Ez serê wî çêdikim, serê wî.

Zilam:

-Xwedê ji te razî be, bila serê şêrê min nebe.

Hosta dest ji serî berda û ji bo ko dereke dî çêbike, derziya xwe bi laşê wî re kir. Dîsa kire hawar:

-Hey malmîrat, vê carê tu ku derê çêdikî?

Deqvan:

-Ezbenî ez zikê şêrî çêdikim.

Zilam:

-Bila şêrê min bê zik be. Ma wê çi biqewme?

Li ser vê berteka zilamî hosta pir aciz bû û derziya xwe avête erdê û got:

-Ev çi hat serê min rebenê Xwedê. Li ku dera dinyayê xelkê şêrê bê guh, bê dûvik, bê serî û bê zik dîtine!

Îca dema ez bala xwe didim helwesta birêz Serokwezîr Erdoxanî ya di derbarê xwedê giravî çareserkirina pirsgirêka Kurd de ev çêroka hanê xwe dide ber çavê min.

Birêz Erdoxan berê xwe dide dinya û alemê dike qîr û hawar û dibejê ko nûnerê Kurdan ew e. Pirsgirêka Kurdan pirsgirêka wî ye. Ew dixwaze di heqê çareseriya kêşeya Kurd de hin gavan bavêje .

Dema jê re tê gotin ko:

-Madem nîyeteke te ya bi vî rengî heye, deka were em wê astengiya ko li pêşiya perwerdehiya zimanê dayikê ye rakin.

Li ser vê pêşnîyarê hema dike qîr û hawar:

-Na, na, na! Ew nabe.

Jêre dibêjin:

-Belê ew nabe deka were em zagona hilbijartinê biguherînîn û bendavê daxin jêr. Lewra ev bendav antî-demokratîk e û ji temsîla Kurdan a Meclîsê re asteng e.

Hema xwe dîno mîno dike:

-Nabe, nabe ew qet nabe. Ewê bibe sedema bêîstîqrariya welêt. Em her tim ji bo îstîqrarê dixebitin.

Vê carê bi awayekî dî nîzîkî wî dibin û jê daxwaz dikin:

-Deka were em lêborîneke giştî derxin, bila herkes jê sûdê wergire. Da tu kes li çiyê nemîne. Bila ji her hemwelatî re derfet çêbibe da karibe di atmosfereke aştîyane de sîyasetê bike:

Berteka wî pir dijwar e:

-Dera ku ez lê bim bila tu kes behsa lêborînan mêborînan neke. Ewê qet û qet ji min nexwazin.

Bila, birêz serokwezîr, qey tu bawer dikî ko di vî welatî de dê yek dernekeve û ji te re nebêje:

-Ka li ku dera dinyayê xelkê pirsgirêka neteweyekê bêyî guherîna destûra bingehîn, bêyî dayîna mafê zimanê wan yê dayikê, bêyî rakirina zagonên antîdemokratîk, bêyî lêborîna têkoşerên wê neteweyê çareser kirine?

Xwedê însafê bide.